klik op een foto voor een vergroting

Inhoud

Door de beeldende verteltrant en de bijzondere vormgeving wordt de lezer meegezogen in een andere wereld en proeft hij het pure Nepalese leven van alledag.

Fragmenten uit: One roepie sir

‘ … Mijn hoofd loopt vol met indrukken. Dan hoor ik Margot zeggen: ‘Zit je te huilen?’ Ik merk het nu ook, mijn wangen zijn nat, mijn hoofd lijkt letterlijk over te stromen.
We rijden door een deel van de stad waar alles half is afgebouwd en waar mensen op straat leven; Is dit het dak van de wereld of de goot van onze aardkloot? … ’

In oktober 2009 was het zover: het eerste glasatelier van Nepal kon officieel worden geopend.

‘ … In mijn hoofd botsende beelden van een paar maanden oude Pranam die te vondeling wordt gelegd en een nu dolblije Pranam die huppelend maar heel voorzichtig zijn beschilderde glasplaatje naar de tuintafel brengt.
Dan besef ik dat deze stralende kinderen geen ouders hebben en door Namasté Children’s House uit de goot van Nepal omhooggetrokken zijn … ’